Urząd Miejski w Giżycku Biuletyn Informacji Publicznej

 Z dniem 1 stycznia 2014 roku zasady przyznawania pomocy de minimis reguluje Rozporządzenie Komisji Europejskiej 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013).

Rozporządzenia KE nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. wygasło z dniem 31 grudnia 2013r. Obecnie obowiązuje okres przejściowy, który pozwala stosować zasady jednak nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2014 r.

Jedną z form wsparcia przedsiębiorców jest tzw. pomoc de minimis.

Pomoc de minimis stanowi szczególną kategorię wsparcia udzielanego przez państwo, gdyż uznaje się, że ze względu na swą małą wartość nie powoduje ona zakłócenia konkurencji w wymiarze unijnym. W związku z powyższym, nie stanowi ona de facto pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, a w konsekwencji nie podlega obowiązkowi notyfikacji Komisji Europejskiej. Zasady udzielania pomocy de minimis określa Rozporządzenie Komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013).

W rozporządzeniu określona została maksymalna kwota pomocy de minimis, jaką Państwo udzielić może jednemu podmiotowi gospodarczemu na przestrzeni 3 lat, na poziomie 200 tys. euro brutto. Dla firm z sektora drogowego transportu towarów maksymalna kwota dofinansowania ograniczona została do 100 tys. euro.

Dokonując oceny wniosku przedsiębiorcy, bierze się pod uwagę bieżący rok kalendarzowy oraz dwa poprzednie lata. Nie ma znaczenia forma pomocy, źródło jej pochodzenia ani cel, na jaki została wykorzystana - do ogólnej puli wliczane są wszystkie środki uzyskane przez danego przedsiębiorcę jako pomoc de minimis w badanym okresie. Przedsiębiorców ubiegających się o pomoc de minimis obowiązują pewne ograniczenia. Nie można łączyć jej, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych, z pomocą o innym przeznaczeniu (np. pomocą regionalną), jeśli doprowadziłoby to do przekroczenia dopuszczalnej intensywności tej pomocy. Pomoc de minimis może być udzielana jedynie w formach przejrzystych, czyli takich, w stosunku do których możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka. Ponadto, pomoc de minimis nie może być wydatkowana na zakup środków transportu wykorzystywanych do prowadzenia działalności w zakresie transportu drogowego towarów. Wsparcie de minimis na obecnych zasadach obowiązywać będzie do 31 grudnia 2020 roku.

Przedsiębiorca ubiegający się o pomoc de minimis  jest zobowiązany do przedstawienia podmiotowi udzielającemu pomocy wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy:

1. Dokumentów, o których mowa w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r.
   o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jedn. Dz.U.2007r. nr 59, poz. 404 ze zm.), tj.:

1)      wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat, albo oświadczeń o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie, albo oświadczeń o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie,

2)      informacji niezbędnych do udzielenia pomocy de minimis, dotyczących
w szczególności podmiotu i prowadzonej przez niego działalności oraz wielkości
i przeznaczenia pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis,

3)      pozostałych informacji określonych rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis (Dz. U. Nr 53, poz. 311) wraz z formularzem stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia.

Rozporządzenie Rady Ministrów z 29 marca 2010r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis.

 Formularz obowiązujący od 15.11.2014 r.  do pobrania w załączniku.

Podstawa prawna ubiegania się o pomoc w zakresie podatków i opłat lokalnych:

1. ORDYNACJA PODATKOWA

Ulg w spłacie zobowiązań podatkowych podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą bez względu na formę organizacyjno-prawną oraz sposób finansowania udziela się na podstawie art. 67a  w związku z art. 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U z 2017 r. poz. 201 ze zm.),  po spełnieniu przesłanek do udzielenia ulgi tj. ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego.

Formy pomocy:

1)      odroczenie terminu płatności podatku lub rozłożenie zapłaty podatku na raty,

2)      odroczenie lub rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę,

3)      umorzenie w całości lub w części zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę.

Podatnicy mogą ubiegać się o pomoc w spłacie zobowiązań podatkowych w ramach pomocy de minimis zgodnej z warunkami rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.